Քրիստոնեության եկեղեցական պատմության մեջ թարգմանիչների սրբադասման հայոց օրինակը եզակի է։ Սովորաբար սրբադասվում են հոգևոր ակնառու սխրանքների արժանացած քրիստոնյաները, իսկ որ պարզապես թարգմանչական հմտության համար սրբադասվեն, դա չլսված նախադեպ է, բայց փաստ, որի կողքով պետք չէ անցնել, այլ քննել դրա պատճառն ու նպատակը։

Ըստ Պողոս առաքյալի սահմանման` հավատքը չերևացող բաների ապացույցն է. այսինքն` այն, ինչ տեսնում ենք, այլևս կարիք չկա դրան հավատալու։ Մենք հավատում ենք, որ Աստված երբ ասաց. «Եղիցի լույս», ստեղծվեցին հրեղեն աներևույթ էակները` հրեշտակները։

Աստված իմանալի ու բանական լույս է, և մեր միտքն էլ` որպես իմանալի ու բանական լույս, իր պատկերով ստեղծեց։ Եվ ինչպես աչքի լույսն առանց արեգակի լույսին խառնվելու չի կարող տեսնել իրեն շրջապատող աշխարհը, այնպես էլ մեր մտքի բանական լույսն առանց Աստծո իմացական լույսի չի կարող տեսնել երկնային աշխարհը։

Այսաշխարհային զբաղումներով ծանրաբեռնված օրս վերջացավ։ Երեկո է։ Կամենում եմ թոթափել անցնող հոգսերի հիշողությունները, միտքս մաքրել մեղքի և հաճույքի պատրողական որոգայթներից, հաշտվել Արարչի հետ և հանգիստ խղճով անկողին մտնել։

Ո՞Ւմ կողմից և ինչո՞ւ գոյացավ այս աշխարհը։ Մարդ արարածին դարեր շարունակ կեղեքել են այս հարցերը։ Դրանց պատասխանը տալիս է Աստվածաշունչը։ Աստված անէությունից ստեղծեց ամեն ինչ և նախախնամում է արարչությունը։

Համաձայն ՀՀ կառավարության 2010 թ. համապատասխան որոշման, այսօր` հունիսի 15-ին, Պետական խորհրդանիշերի օրն է։ Նշենք, որ այդ խորհրդանիշերը երեքն են` Զինանշան, Դրոշ և Օրհներգ։

Սրբերը նախ Աստծուն են սիրում, հետո մերձավորին. և սա` ըստ պատվիրանի։ Բայց կան սրբեր, ովքեր նաև մեծ ազգասիրություն ունեն` մերձավորին սիրելու աստիճանի, ու հաճախ էլ իրենց կյանքը կարող են զոհել հանուն այդ երեք սիրո։

Որ սրբերը Աստծո սրբության արտացոլումն են այս մեղավոր աշխարհում, հայտնի է բոլոր կրոններում։ Բայց ոչ բոլոր հավատքներում են օգտվում նրանց բարեխոսական աղոթքներից, քանի որ նրանց երկրավոր կյանքով էլ համարում են գործը ավարտված, վերջացած։ Զարմանալի է, որ բողոքականությանը հարող քրիստոնյաներն էլ են համարում, որ մարդու կյանքը երկրային սահմաններով է շղթայված, ու նա երկնքում այլևս զորություն և իրավունք չունի մարդկանց օգնելու և միջամտելու։

Աշխարհիկ մարդկանց հասկացողությամբ հաղթարշավը զուգակցվում է փառքի ու հարստության չափանիշներով, բայց հոգևոր ոլորտում այն բոլորովին հակառակ բնույթ է կրում։

«Մի՛ հարբիր» պատվիրան չկա Աստծո տասնաբանյա օրենքում, բայց Տիրոջ զգուշացնող խոսքը կա Պողոս առաքյալի միջոցով. «Հարբեցողները Աստծո արքայությունը չեն ժառանգելու»: